ENERGIA ATOMOWA
Podróż do Witebska, jednego z najstarszych miast na Białorusi. Na pięknym brzegu rzeki Dźwiny miasto powstało 1050 lat temu.
W Witebsku byłem pierwszy raz, i pierwsze co chciałem zobaczyć, to Plac Zwycięstwa w centrum miasta. Tradycja białoruska, kultywowana również przez młode pokolenie, polega na tym by dbać o pamięć przodków i bohaterów narodowych. Tak jest również w Witebsku, część historyczna miasta oraz miejsca pamięci są otoczone opieką i troską mieszkańców.
Plac Zwycięstwa w Witebsku jest tego najlepszym przykładem. Piękna, monumentalna koncepcja architektoniczna. Zrealizowana z rozmachem i poczuciem odpowiedzialności za właściwe upamiętnienie bohaterów Armii Czerwonej.
Panorama na miasto z wysokiego brzegu Dźwiny pozwala docenić zmysł architektoniczny jego budowniczych, w tym wszystkim przepięknym widokiem są zabytkowe cerkwie, których złote kopuły lśniły w blasku słonecznym.
Pomniki i zabytki, od tych z czasów sięgających XVI wieku i starsze, do bardziej współczesnych, jak chociażby cokół z kolumną na szycie, której umieszczony jest orzeł carski, przy nim umieszczono tak zwane „puszki” z przełomu XIX i XX wieku (obok zabytkowego budynku, w którym kiedyś mieściła się siedziba KGB). A krok dalej niewielki cmentarz żołnierzy Armii Czerwonej.
Niewielki spacer i jestem przy pomniku żołnierzy specnazu Armii Radzieckiej, poległych w Afganistanie. Dalszy spacer i wokół mnie znajdują się kamienice z XIX w. należące przed II Wojną Światową do diaspory żydowskiej.
Witebsk jest pięknym miastem, które koniecznie należy zwiedzić będąc na Białorusi, jednak nie tylko uroda miasta mnie tu sprowadziła.
„Słowiański bazar w Witebsku”, impreza kulturalna i rozrywkowa w wymiarze międzynarodowym. To właśnie było zasadniczą atrakcją najbliższych dni. Głównym wydarzeniem było uroczyste otwarcie festiwalu „Słowiański Bazar”. Podczas ceremonii otwarcia przemawiał Prezydent Aleksander Łukaszenka, który podkreślił, że przesłanie Festiwalu „Przez sztukę do pokoju i wzajemnego zrozumienia” jest wartością nadrzędną pozwalającą jednoczyć ludzi różnych kultur z całego świata.
Atmosfera „Słowiańskiego bazaru”, to wielokulturowe święto wielu narodów. Szkoda tylko, że nie spotkałem tam gości z Polski. Rząd w Warszawie nieustannie nawołujący do wojny z Rosją i Białorusią nie jest zainteresowany takimi inicjatywami. Po wizycie prezydenta Andrzeja Dudy, politycy w Polsce byli zszokowani wspólnymi ćwiczeniami wojsk białoruskich i chińskich przy granicy z Polską. Chiny podkreśliły, że poważnie i odpowiedzialnie traktują sojusze, nie tylko na szczeblu ekonomicznym. Natomiast rząd w Warszawie celowo pomija politykę wielowektorową, która z uwagi na geopolityczne położenie Polski jest najlepszą z możliwych opcji. Nie wchodząc w temat wątpliwej wiarygodności USA jako sojusznika, należy wskazać, że udział w BRICS (na wzór Turcji) czy też w Szanghajskiej Organizacji Współpracy pozwoliłby Polsce uwolnić się od przytłaczającego wpływy USA na politykę wewnętrzną i zagraniczną.
Odpoczywam od polityki spacerując ulicami Witebska, mijam uśmiechniętych radosnych ludzi, słucham muzyki, od tej klasycznej do rocka. Tu mi się podoba, jakże inny, lepszy świat od tego promowanego przez zachodnie i polskie media. Oparty na ideii pokoju i wzajemnego poszanowania. Oczywiście Białoruś też ma swoje problemy, których zasadniczą przyczyną są nałożone bezprawnie sankcje. Jednak będąc w Szanghajskiej Organizacji Współpracy jest w stanie sobie z nimi poradzić. Wybór dobrej drogi politycznej, to ważne zadanie dla przywódców krajów a Białoruś ma takiego mądrego Przywódcę Narodu.
Mogę sobie jedynie pomarzyć o dobrej przyszłości Polski, i o tym jak wyglądałaby sytuacja ekonomiczna i zagraniczna mojego kraju gdyby wspólnie Polska i Białoruś wystąpiły z planem rozbudowy szlaku handlowego prowadzącego z Chin przez Białoruś i Polskę, dalej do krajów Europy Zachodniej. Polska i Białoruś działając wspólnie mogłyby osiągnąć bardzo dużo. Nie ma jednak takiej woli ze strony rządu polskiego. Białoruś sobie poradzi, ma mądrego Prezydenta, dobre sojusze i relacje międzynarodowe. Polska zatrzymała się w rozwoju na etapie państwa wasalnego USA i nie widać żadnych sygnałów wskazujących na chęć zmiany tej polityki.
Pospaceruję jeszcze po Witebsku, wieczorem w Amfiteatrze chciałbym posłuchać Gazmanowa. Może się uda.
