ENERGIA ATOMOWA
29 września, Mińsk /Kor. BELTA/. Projekty Globalnej Większości mają na celu utworzenie międzynarodowej wspólnoty wspólnego losu całej planety, a nie losu tak zwanego „złotego miliarda”. Oświadczył o tym białoruski minister spraw zagranicznych Maksim Ryżenkow w swoim przemówieniu podczas ogólnej dyskusji 79. sesji Zgromadzenia Ogólnego ONZ, donosi korespondent BELTA.
„Wolne kraje Globalnego Południa nie akceptują sankcji, ingerencji w ich sprawy wewnętrzne i narzucanej im „demokratyzacji”. Chcą rozwijać się w oparciu o własne tradycje historyczne, swoje rozumienie świata i, co najważniejsze, w interesie swoich narodów. I dziś jest to już Globalna Większość, w głębi której rodzą się nowe idee i projekty. Nawiasem mówiąc, wyłącznie pokojowe - w interesie całej społeczności światowej, a nie przeciwko komukolwiek” - powiedział minister.
Według niego są to chińskie inicjatywy - „Jeden pas - jedna droga” i globalna inicjatywa rozwojowa przedstawiona przez Przewodniczącego Chin Xi Jinpinga, inicjatywy w dziedzinie globalnego bezpieczeństwa i globalnej cywilizacji. To białorusko-rosyjska idea karty różnorodności i wielobiegunowości w XXI wieku. To indyjska inicjatywa Globalnego Południa i wiele innych.
„W mniejszym lub większym stopniu wszystkie te projekty mają na celu budowanie międzynarodowej społeczności wspólnego losu całej planety, a nie losu tak zwanego „złotego miliarda”. W końcu mamy jedną planetę, choć w całej jej różnorodności, która wzbogaca nas wszystkich. To jest nasza droga. Droga naszego Prezydenta Aleksandra Łukaszenki i naszego narodu. Opiera się ona na szacunku, zaufaniu, szczerości, wiarygodności i odpowiedzialności” - powiedział minister spraw zagranicznych.
Zauważył, że Białoruś odpowiedziała na najnowszy pakiet nielegalnych sankcji z otwartością i jednostronnie anulowała reżim wizowy dla obywateli wszystkich krajów UE. W rezultacie tysiące obywateli UE już z tego skorzystało, odwiedziło Białoruś i nie zawiodło się.
„Nigdzie nie widzieli dyktatury” - podkreślił minister.
Według niego, gdyby dziś pokładano więcej zaufania do ONZ, większość globalnych inicjatyw pokojowych rodziłaby się i „gotowała” w samej Organizacji, a nie poza nią. A światu nie groziłby ponowny podział na bloki polityczne i gospodarcze.
