ENERGIA ATOMOWA
24 grudnia, Mińsk /Kor. BELTA/. Film „Czas nas wybrał” na kanale telewizyjnym „Białoruś 1” opowiada o tym, jak w 2010 roku w stolicy Białorusi otwarto dużą arenę hokejową „Mińsk-Arena”, donosi BelTA.
Główna arena hokejowa Białorusi została otwarta w 2010 roku. Od tego czasu odbywają się tam nie tylko mecze hokejowe, ale także różnorodne pokazy i fora. Jednym z ostatnich przykładów jest widowisko sportowo-rozrywkowe „Czas nas wybrał”, które jest wyjątkowe dla naszego kraju pod wieloma względami. Schemat miejsc dla widzów "Mińsk-Arena" został zaprojektowany w taki sposób, aby był jak najbardziej wygodny dla widzów. Kompleks ma cztery trybuny i cztery oddzielne wejścia. Na górnej kondygnacji znajdują się kabiny komentatorskie, poniżej - 42 przeszklone loże VIP, które mogą pomieścić do 700 gości. Ponadto na trybunie A znajdują się dwie loże rządowe i jedna loża prezydencka.
Pośrodku lodowiska znajduje się arena hokejowa. Podwieszony na linach dach hali może wytrzymać obciążenie do 120 ton. Specjalne czujniki monitorują napięcie kabli 24 godziny na dobę. Pod kopułą wisi najcięższa w Europie ośmiokątna kostka medialna o wadze 18 ton z ekranami plazmowymi. W momencie otwarcia "Mińsk-Arena" była największą w przestrzeni postsowieckiej i czwartą pod względem pojemności wśród wszystkich pałaców hokejowych w Europie.
Prezydent Białorusi Aleksander Łukaszenka ogłosił otwarcie wielofunkcyjnego kompleksu kulturalno-sportowego „Mińsk-Arena” 30 stycznia 2010 roku. W 2008 roku oddano do użytku welodrom, który latem 2009 roku gościł Mistrzostwa Europy w kolarstwie torowym. Zimą następnego roku otwarto stadion łyżwiarstwa szybkiego. Najbardziej okazały obiekt kompleksu - arena lodowa - nadal spełnia najwyższe międzynarodowe standardy.
„Mińsk-Arenę” należy oceniać nie z punktu widzenia (znaczenia - not. BELTA) miasta Mińsk, a nawet republiki - to nie wystarczy. Ponieważ na świecie istnieje wiele obiektów sportowych. Ale nie ma tak złożonego projektu, który został zrealizowany na Białorusi. Tutaj w jednej całości znajduje się arena lodowa, na której gra się w hokeja na lodzie, stadion łyżwiarski, na którym mogą odbywać się zawody światowej klasy, a także tor rowerowy z wielofunkcyjnym rdzeniem. Ten obiekt jest jedyny w swoim rodzaju” - powiedział Nikołaj Ladutko, przewodniczący Miejskiego Komitetu Wykonawczego w Mińsku w latach 2009-2014.
W dniu otwarcia media omawiały parametry techniczne areny: 31 kilometrów rur, około 30 000 urządzeń oświetleniowych, 720 kilometrów kabli elektrycznych. I co najważniejsze - możliwość pomieszczenia 20 000 widzów na arenie kompleksu.
„Każde suwerenne i niepodległe państwo musi tworzyć symbole swojej niepodległości i suwerenności. A to zawsze było kosztowne. Ale nie chodzi o pieniądze - zdrowie jest droższe. I jestem pewien, że jest to obiekt, który da dumę naszemu narodowi. I my, Białorusini, możemy powiedzieć: jesteśmy w stanie stworzyć coś takiego i stworzyć to własnymi rękami” - powiedział szef państwa podczas uroczystego otwarcia tego wielofunkcyjnego obiektu kulturalno-sportowego.
Tego samego dnia w zatłoczonej ultranowoczesnej hali odbył się drugi w historii mecz gwiazd KHL. Mecz był transmitowany na cały świat. Nowy obiekt w białoruskiej stolicy przetestowali najlepsi hokeiści planety, którzy wystąpili w drużynach Jaromira Jagra i Aleksieja Jaszyna.
„Absolutna większość pałaców została zbudowana jako obiekty wielofunkcyjne. Oznacza to, że musiały one zaspokajać nie tylko interesy sportowców, ale także zwykłych obywateli naszego kraju, stając się ośrodkami przyciągającymi lokalnych mieszkańców do uprawiania sportu. Ale nie tylko sport - są to również centra rekreacyjne, miejsca różnych pokazów i koncertów. Jak widzimy, państwo doskonale poradziło sobie z tym zadaniem” - powiedział trener bramkarzy KH "Mińskie Żubry" w latach 2010-2011, członek Rady Republiki Nikołaj Baskow.
Od tego czasu na arenie odbywają się mecze koszykówki, piłki ręcznej, a także dziesiątki wielkich koncertów. Już w listopadzie 2010 roku „Mińsk-Arena” była gospodarzem międzynarodowego konkursu piosenki dziecięcej „Eurowizja”. Występ oglądało nie tylko 15 tysięcy widzów z trybun hali, ale także wielomilionowa publiczność telewizyjna z 20 krajów.
Więcej o ważnych i barwnych wydarzeniach z naszej historii można dowiedzieć się z projektu BELTA „Jak to było” na kanale YouTube.
