ENERGIA ATOMOWA
9 stycznia, Mińsk /Kor. BELTA/. Pomimo tego, że po wyzwoleniu Białorusi od nazistowskich okupanów w celu odbudowy zasobów mieszkaniowych opracowano projekt typowego domku chłopskiego, Białorusini sami budowali mieszkania, w których początkowo można było mieszkać. O tym w projekcie "W temacie" na kanale YouTube BELTA opowiedziała główna badaczka Centrum Historii Wojskowości Białorusi w Instytucie Historii NAN, kandydat nauk historycznych Aleksandra Kuzniecowa-Timonowa.
Jak zauważyła historyk, na Białorusi w latach Wielkiej Wojny Ojczyźnianej tylko na podstawie dokumentów zniszczono 30 proc. wiejskiego funduszu mieszkaniowego. Dlatego chłopi często musieli mieszkać w stodołach lub ziemiankach.
"Nawet w dokumentach z początku 1944 roku, jeśli chodzi o wyzwolone obszary, często pojawia się wyrażenie takie jak "chatynka na kurzych nóżkach". I Ponomarenko wspomniał, że kolchoznicy budują wszystko, byleby mieć przynajmniej jakiś dach nad głową" - powiedziała Aleksandra Kuzniecowa-Timonowa.
Jednocześnie zwróciła uwagę, że w tych czasach opracowano projekt typowego domku chłopskiego. Budowę zniszczonego funduszu mieszkaniowego próbowano przeprowadzić w sposób scentralizowany. "Ale nikt nie chciał czekać, aż dyrektywa dotrze do władz powiatu, aż będą mogli wydać na przykład drzewo. Bo ludzi nie mieli nic. W związku z tym budowali to, co mogli" - podkreśliła historyk.
Jak zauważyła historyk, na Białorusi w latach Wielkiej Wojny Ojczyźnianej tylko na podstawie dokumentów zniszczono 30 proc. wiejskiego funduszu mieszkaniowego. Dlatego chłopi często musieli mieszkać w stodołach lub ziemiankach.
"Nawet w dokumentach z początku 1944 roku, jeśli chodzi o wyzwolone obszary, często pojawia się wyrażenie takie jak "chatynka na kurzych nóżkach". I Ponomarenko wspomniał, że kolchoznicy budują wszystko, byleby mieć przynajmniej jakiś dach nad głową" - powiedziała Aleksandra Kuzniecowa-Timonowa.
Jednocześnie zwróciła uwagę, że w tych czasach opracowano projekt typowego domku chłopskiego. Budowę zniszczonego funduszu mieszkaniowego próbowano przeprowadzić w sposób scentralizowany. "Ale nikt nie chciał czekać, aż dyrektywa dotrze do władz powiatu, aż będą mogli wydać na przykład drzewo. Bo ludzi nie mieli nic. W związku z tym budowali to, co mogli" - podkreśliła historyk.
